56- در محتوا های خود از bullet point ها استفاده کنید.

57- اولویت صفحات سایتتان را در نقشه سایت حتما تعیین کنید.

58- سایتتان را کاربر پسند و آسان طراحی کنید.

59- در استفاده از پارک دامین ها احتیاط کنید.

60- داخل سایتتان صفحه تماس با ما داشته باشید.

61- چیدمان محتوا را در هر صفحه رعایت کنید.

62- بروزرسانی کلی سایت را فراموش نکنید.

63- تعداد صفحات پر محتوای سایت بسیار مهم است.

64- نقشه سایتتان را فعال کنید.

65- همیشه در دسترس بودن سایتتان اهمیت بسیار زیادی دارد.

66- مکان سرور های سایتتان را هوشمندانه انتخاب کنید.

67- برای سایتتان SSL معتبر دریافت کنید.

68- داخل سایتتان صفحه قوانین و مقررات سرویس دهی داشته باشید.

69- متاتگ های تکراری را شناسایی و حذف کنید.

70- افزونه breadcrumb یا مسیر سایت را فعال کنید.

71- حتما حتما حتما وب سایتتان را برای موبایل بهینه کنید.

72- از youtube برای به اشتراک گذاری فیلم های سایتتان استفاده کنید.

73- محتوای سایتتان باید برای کاربرانتان در دسترس باشد.

74- از ابزار google webmaster tools یا search console استفاده کنید.

75- از ابزار google analytics استفاده کنید.

76- عمر دامنه هایی که به شما لینک می دهند بسیار حائز اهمیت است.

77- تعداد لینک هایی که از روت دامنه ها دریافت می کنید بسیار مهم است.

78- از سرور هایی با کلاس c متفاوت لینک دریافت کنید.

79- تعداد صفحاتی از یک دامنه که به شما لینک می دهند بسیار مهم است.

80- از تگ alt بنر های تبلیغاتی در سایت ها لینک دریافت کنید.

81- از دامنه های مختلف با پسوند های edu. و gov. و ac.ir لینک دریافت کنید.

82- از دامنه ها و صفحاتی که authority بالایی دارند لینک دریافت کنید.

83- از همکارانتان در یک حوزه کاری هم لینک دریافت کنید.

84- دکمه های اشتراک در شبکه های اجتماعی را در سایتتان قرار دهید.

85- اگر به سایت های اسپم لینک بدهید برای اعتبار سایتتان مضر است.

86- مطالب خود را به عنوان پست مهمان در سایر سایت ها قرار دهید.

87- برای صفحات داخلی سایتتان هم لینک دریافت کنید.

88- لینک های nofollow از دید گوگل اهمیت کمتری دارند.

چگونه رتبه سایت خود را در گوگل بالا ببریم؟

89- از یک دامنه بیش از حد لینک دریافت نکنید.

90- از تکنیک ریدایرکت 301 برای هدایت اعتبار صفحات سایت های دیگر به سایتتان استفاده نکنید.

91- کلمه کلیدی خود در anchor text استفاده کنید.

92- از anchor text برای لینک های داخلی سایتتان هم استفاده کنید.

93- از TLD های متفاوت لینک دریافت کنید.

94- موقعیت لینک های هدایت شده به سایتتان بسیار مهم است.

95- از سایت های مرتبط با موضوع فعالیت سایتتان لینک دریافت کنید.

96- کلمات کلیدی قبل و بعد از لینک های شما هم بسیار مهم هستند.

97- کلمه کلیدی در تیتر صفحه ای که به شما لینک می دهد نیز حائز اهمیت است.

98- رشد مثبت لینک های هدایت شده به سایت شما مهم است.

99- کم شدن تعداد لینک های سایتتان بر روی رتبه سایتتان تاثیر می گذارد.

100- عمر لینک هایی که به سایت شما هدایت می شوند بسیار مهم است.

102- لینک سایتتان را در دایرکتوری dmoz ثبت کنید.

103- در پروفایلتان در انجمن های اینترنتی لینک سایت خود را درج کنید.

104- از صفحاتی در سایر سایت ها لینک دریافت کنید که در آن مطلب یا مقاله کاملی باشد.

105- از صفحاتی لینک دریافت کنید که دارای مالتی مدیا ها هستند.

106- در قسمت کامنت های وبلاگ ها لینک سایتتان را قرار دهید.

107- در سایت های اشتراک گذاری عمومی لینک سایتتان را درج کنید.

108- میزان ماندگاری کاربر در سایت را افزایش دهید.

109- نرخ بیرون اندازی از سایت را کاهش دهید.

110- سعی کنید میزان بازدیدکنندگان مستقیم سایتتان را افزایش دهید.

111- سایت های بوک مارک شده در سئو امتیاز بیشتری می گیرند.

112- تعداد نظرات ثبت شده در سایت از دید گوگل بسیار مهم هستند.

113- کلیک بلند مدت و کوتاه مدت از دید گوگل حائز اهمیت است.

114- گوگل بین مطالب جدید و مطالب قدیمی تر تفاوت قائل می شود.

115- گوگل سایت های مورد علاقه شما را به دوستانتان نمایش می دهد.

116- یکسان بودن آی پی کاربران و آی پی سرور سایت برای گوگل اهمیت دارد.

117- برای فعالیت در +google یک استراتژی بلند مدت داشته باشید.

118- مراقب باشید هیچکدام از صفحات سایتتان دچار DMCA نشود.

119- تعداد تویت های سایت شما در اینترنت بسیار مهم است.

120- اعتبار صاحب اکانت تویتر برای گوگل بسیار مهم است.

121- اعتبار صاحب اکانت گوگل پلاس نیز بسیار با اهمیت است.

122- تعداد به اشتراک گذاری مطالب سایت شما در تمام شبکه های اجتماعی بسیار مهم است.

123- تصاویر وب سایتتان را در flickr.com به اشتراک بگذارید.

124- سایت شما باید در شبکه های اجتماعی مهم اکانت فعال داشته باشد.

125- داخل linkedin پروفایل شرکتی وب سایتتون رو کامل کنید.

126- صفحه fan page اکانت facebook خود را ایجاد کنید.

User Level Filtering :
در این قسمت شما می توانید فیلترهای حساب ایمیل خاصی را مدیریت کنید . این فیلترها بعد از فیلتر حساب اصلی اعمال می شوند . برای این کار :

1. بر روی لینک Manage Filters ایمیل مورد نظر کلیک نمائید .
2. در صفحه ای که نمایان می شود در قسمت Current Filters فهرست فیلترهای اعمال شده مشاهده می شود و برای اینکه فیلتر جدیدی اعمال کنید روی دکمه Create a new filter کلیک نمائید .
3. در کادر Filter Name باید نامی برای فیلتر تعیین کنید .
4. قسمتی از ایمیل ها را که می خواهید جهت مشاهده فیلتر شوند در کادر Rules انتخاب می کنید (به طور مثال Subject ) ، همچنین چگونگی ویژه سازی ایمیل ها را از منوی کشوئی دوم انتخاب نمائید
5. 
6. کلماتی را که می خواهید در فیلتر نامه ها به کار رود در قسمت خالی وارد نمائید .
7. عملی را که می خواهید روی نامه فیلتر شده اعمال شود در کادر Actions انتخاب نمائید .
8. 
9. در انتها روی دکمه Activate کلیک کنید . در صورت موفقیت پیغام The filter has been updated نمایش می یابد .

10. آموزش نحوه ایجاد ، مدیریت و کار با ایمیل در cPanel

Account Level Filtering :
در این قسمت شما می توانید فیلترهای حساب اصلی را مدیریت نمائید . مراحل مختلف عملیات این قسمت همانند آیکن بالا می باشد .
Email Delivery Route (مسیر تحویل ایمیل) :
این ویژگی به شما چگونگی شیوه عمل یک سرور را با یک ایمیل هنگامی که به یک آدرس خاص فرستاده می شود ، نمایش می دهد.
اگر شما آدرسی را وارد نمائید که بر روی سرور دیگری وجود دارد ، نشان داده می شود که چطور سرور میل برای فرستادن میل به آن آدرس تلاش خواهد کرد .

برای اینکار همانند تصویر بالا آدرس ایمیل مورد نظر را وارد نموده و دکمه Show Route را فشار دهید . در صفحه ای که ظاهر می شود شما مسیر تحویل آدرس ایمیلی را که وارد نموده اید مشاهده می کنید .

Import Addresses/Forwarders (وارد کردن آدرس ها و فرستنده ها) :
این ویژگی به شما اجازه می دهد 2 نوع از فایل ها را برای وارد کردن چندین آدرس ایمیل یا ایجاد ایمیل فرستنده برای حساب خود استفاده نمائید .  شما می توانید از فایل های صفحه گسترده اکسل یا فایل های CSV برای وارد کردن اطلاعات استفاده نمائید .

در کادر Step 1  شما انتخاب می کنید که چه اطلاعاتی می خواهید وارد نمائید .

در کادر Step 2 شما فایل حاوی اطلاعات ایمیل ها را وارد می کنید

سپس روی دکمه Next در پائین صفحه کلیک نمائید .

نکته : برای آشنایی با ویژگی های فایل حاوی اطلاعات ایمیل ها می توانید روی لینک Need help setting up a CSV or Excel file for importing دربالای همین صفحه کلیک نمائید .

Email Authentication (تصدیق ایمیل) :
تصدیق کننده ایمیل تلاشی است برای مجهز کردن پیام های سیستم نقل و انتقال پیام با اطلاعات قابل تائید کافی که گیرندگان به صورت خودکار بتوانند نوع هر پیام دریافتی را تشخیص دهند . این قابلیت برای مبارزه با اسپم ها کمک می کند .هردو روش زیر برای جلوگیری از ورود و خروچ ایمیل های جعلی به سرور شما به کار می آیند . مزیت بزرگ بکار بردن این روشها جلوگیری از ایمیل هایی است که به نظر می آید از دامنه شما آمده اند . این روشها باید مقدار هرزنامه ها یا ایمیل های دریافتی نا خواسته را وقتی هکرها چندتا از ایمیل های شما را هک می کنند کاهش دهد .
DomainKeys :  این سیستم تصدیق کننده ، اصل بودن ایمیلی دریافتی را از آدرس فرستنده تحقیق می کند . این ابزار در برابر هکرهایی که ایمیل هایی با آدرس جعلی می فرستند مفید می باشد .
SPF : ماشین هایی را که تصدیق کننده هستند برای فرستادن ایمیل از دامنه شما مشخص می کند . یعنی ایمیل هایی که دقیقا از سرور شما فرستاده شده باشند به عنوان یک ایمیل ایجاد شده از دامنه شما ظاهر می شوند ، وقتی که سوابق SPF چک شده باشد .
برای فعال یا غیر فعال کردن قابلیت های بالا می توانید از دکمه های Enable یا Disable استفاده نمائید .

MX Entry :
در این قسمت می توانید نام دامنه ای که ایمیل های شما به آن تحوایل داده شده است را تغییر دهید و پس از آن ایمیل آدرس شما تحت دامنه مورد نظر شما خواهد بود. برای اینکار پس از ورود به MX Entry  ، در پائین صفحه در قسمت Current  MX Entries ، ام ایکس های جاری شما دیده می شود .

برای تقییر یک MX آنرا از منوی کشویی قسمت Change MX Entry انتخاب کرده و نام جدید را در کادر To وارد نمائید. و در انتها دکمه Change را بفشارید .

در صورت تائید پیغام زیر نمایش خواهد یافت

پروتـکل های شبکه

مدل های شبکه ای
مدل OSI) Open Systems Interconnection) بعنوان یک مرجع مناسب در این زمینه مطرح است . در مدل فوق از هفت لایه برای تشریح فرآیندهای مربوط به ارتباطات استفاده می گردد. در حقیقت هریک از لایه ها مسیولیت انجام عملیات خاصی را برعهده داشته و معیار و شاخص اصلی تقسیم بندی بر اساس عملیات مربوطه ای که می بایست در هر لایه صورت پذیرد. مدل OSI بعنوان یک مرجع و راهنما برای شناخت عملیات مربوط به ارتباطات استفاده می گردد. در بعد پیاده سازی خیلی از پروتکل دقیقا" از ساختار مدل OSI تبعیت نخواهند کرد. ولی برای شروع و آشنا شدن با عملکرد یک شبکه از بعد ارسال اطلاعات مطالعه مدل فوق موثر خواهد بود.


1– لایه‌ی فیزیکی (Physical Layer):
به انتقال بیتهای خام برروی کانال ارتباطی مربوط می شود. در اینجا مدل طراحی با رابط های مکانیکی ، الکتریکی ، و رسانه انتقال فیزیکی که زیر لایه فیزیکی قرار دارند سروکار دارد.
این لایه، ولتاژ سیگنالها و همچنین اتصالات فیزیکی را برای ارسال توسط رابط انتقال مانند HUB ها یا Repeater ها(‌تکرارکننده ) تعریف می کند .

2 – لایه‌ی اتصال داده‌ها (Data link layer):
مبین نوع فرمت هاست مثلا” شروع فریم ، پایان فریم، اندازه فریم و روش انتقال فریم . وظایف این لایه شامل موارد زیر است :
مدیریت فریم ها ، خطایابی و ارسال مجدد فریم ها، ایجاد تمایز بین فریم های داده و کنترل و ایجاد هماهنگی بین کامپیوتر ارسال کننده و دریافت کننده داده ها.

پروتکل های معروف برای این لایه عبارتند از :
الف - پروتکل SDLC که برای مبادله‌ی اطلاعات بین کامپیوتر ها بکار می رود و اطلاعات را به شکل فریم سازماندهی می کند.
ب - پروتکل HDLC که کنترل ارتباط داده ای سطح بالا زیر نظر آن است و هدف از طراحی آن این است که با هر نو ع ایستگاهی کارکند از جمله ایستگاههای اولیه ، ثانویه و ترکیبی.
این لایه انتقال فیزیکی داده ها، بین ایستگاه‌ها را مدیریت می کند. همان‌طور که می دانید، یک بسته‌ی اطلاعاتی ( فریم اطلاعاتی) دارای فیلدهای((Checksum، آدرس مبدا و مقصد است که با استفاده از این اطلاعات، یک اتصال فیزیکی بین ماشین مبدا و مقصد برقرار می کند.

3 – لایه‌ی شبکه(Network Layer):
وظیفه‌ی این لایه ، مسیر یابی می باشد. این مسیریابی عبارت است از : تعیین مسیر متناسب برای انتقال اطلاعات. لایه‌ی‌ شبکه، آدرس منطقی هر فریم را بررسی می کند و آن فریم را بر اساس جدول مسیر یابی به مسیر یاب بعدی می فرستد . لایه‌ی شبکه، مسوولیت ترجمه‌ی هر آدرس منطقی به یک آدرس فیزیکی را بر عهده دارد. پس می توان گفت برقراری ارتباط یا قطع آن و مالتی پلکس کردن از مهم‌ترین وظایف این لایه است. از نمونه‌ی بارز خدمات این لایه ، پست الکترونیکی است.

4 – لایه‌ی انتقال (Transport Layer):
وظیفه‌ی ارسال مطمئن یک فریم به مقصد را برعهده دارد. لایه‌ی انتقال پس از ارسال یک فریم به مقصد ، منتظر می ماند تا سیگنالی از مقصد مبنی بر دریافت آن فریم دریافت کند. در صورتی‌که لایه‌ی انتقال، سیگنال مذکور را از مقصد دریافت نکند. مجددا” اقدام به ارسال همان فریم به مقصد خواهد کرد.
این لایه کنترل سالم رسیدن اطلاعات را توسط برقراری پروتکل پیغام بر عهده دارد و عمل عیب یابی را انجام می دهد. این لایه توسط نرم افزار مدیریت می شود.

5 – لایه‌ی اجلاس (Session Layer):
این لایه وظیفه‌ی برقراری یک ارتباط منطقی بین نرم افزارهای دو کامپیوتر را بر عهده دارد که به یکدیگر متصل هستند. وقتی که یک ایستگاه بخواهد به یک سرویس دهنده(server) متصل شود ، سرویس‌دهنده، فرایند برقراری ارتباط را بررسی می کند، سپس از ایستگاه ، درخواست نام کاربر و رمز عبور را خواهد کرد. این فرایند نمونه ای از یک اجلاس می باشد.
این لایه وظیفه ایجاد و حفظ ارتباط را دارد . مدیریت ورود به سیستم در این لایه انجام می شود. این لایه نیز توسط نرم افزار مدیریت می شود و در شبکه های صنعتی کاربرد ندارد.

6 – لایه‌ی نمایش(Presentation Layer) :
این لایه اطلاعات را از لایه‌ی کاربرد دریافت نموده ، آنها را به شکل قابل فهم برای کامپیوتر مقصد تبدیل می کند . این لایه برای انجام این فرایند اطلاعات را به کدهای ASCII ویا Unicode تبدیل می کند.
این لایه، جهت قالب‌بندی داده های اطلاعاتی (‌تبدیل آنها به فریم اطلاعاتی)، برای ارسال به‌کار می‌رود و در ضمن در سمت گیرنده، تبدیل آن فریم به داده اطلاعاتی به‌کار می رود. مثلا" ممکن است یک مجموعه کاراکتر را به کدهای ASCII تبدیل کند. همچنین عمل رمزگذاری برروی داده ها نیز ممکن است در این لایه انجام شود. لایه 6 معمولا" توسط نرم افزار مدیریت می شود و اغلب در شبکه های صنعتی کاربرد ندارد.

7 – لایه‌ی کاربرد(Application Layer) :
این لایه، امکان دسترسی کاربران به شبکه را با استفاده از نرم افزارهایی چون E-mail- FTP و…. فراهم می سازد.
این لایه، محتوی اطلاعات را مشخص می کند و انتقال آن‌ها بین برنامه های کاربردی را فراهم می‌کند. اگر شما بوسیله Email یک فایل PDF را ارسال کنید، برنامه ای که برای باز کردن آن استفاده می شود Adobe Acrobat است . بیشتر لایه های پروتکل پیچیده هستند ولی لایه‌ی Application آخرین مرحله در ساخت اطلاعات مفید است.
در طراحی یک سنسور این جزء، نرم افزاری است که داده های پردازشی را بین سنسورها و پردازنده مبادله می کند.
لایه های بالایی در پشته پروتکل ها تعیین کننده مشخصه های جلسات ارتباطی برای برنامه های کاربردی می باشند. پروتکل ها براساس آن که به کدام لایه از مدل OSI متعلق باشند، سه نوع طبقه بندی می شوند. پروتکل های مربوط به سه لایه بالایی مدل OSI به پروتکل های Application یا کاربرد معروف هستند. پروتکل های لایه Application تامیین کننده سرویس های شبکه در ارتباط بین برنامه های کاربردی با یکدیگر هستند. این سرویس ها شامل انتقال فایل، چاپ، ارسال پیام و سرویس های بانک اطلاعاتی هستند. پروتکل های لایه نمایش یا Presentation وظیفه قالب بندی و نمایش اطلاعات را قبل از ارسال بر عهده دارند. پروتکل های لایه جلسه یا Session اطلاعات مربوط به جریان ترافیک را به داده ها اضافه می کنند.
پروتکل های نوع دوم که به پروتکل های انتقال (Transparent) معروف هستند، منطبق بر لایه انتقال مدل OSI هستند. این پروتکل ها اطلاعات مربوط به ارسال بدون خطا یا در واقع تصحیح خطا را به داده ها می افزایند. وظایف سه لایه زیرین مدل OSI بر عهده پروتکل های شبکه است. پروتکل های لایه شبکه تامیین کننده فرآیندهای آدرس دهی و مسیریابی اطلاعات هستند. پروتکل های لایه DataLink اطلاعات مربوط به بررسی و کشف خطا را به داده ها اضافه می کنند و به درخواست های ارسال مجدد اطلاعات پاسخ می گویند. پروتکل های لایه فیزیکی تعیین کننده استاندارد های ارتباطی در محیط مشخصی هستند.

مدل OSI تنها مدل استفاده شده در شبکه نمی باشد و از مدل های دیگری نظیرمدل DoD )Department of Defence) نیز استفاده می

لایه‌های پروتکل TCP/IP

لایه‌های پروتکل TCP/IP
IP stack connections fa.svg

TCP/IP، فرآیندهای لازم بمنظور برقراری ارتباط را سازماندهی و در این راستا از پروتکل‌های متعددی در پشته TCP/IP استفاده می‌گردد. بمنظور افزایش کارآئی در تحقق فرایندهای مورد نظر، پروتکل‌ها در لایه‌های متفاوتی، سازماندهی شده‌اند. اطلاعات مربوط به آدرس دهی در انتها قرار گرفته و بدین ترتیب کامپیوترهای موجود در شبکه قادر به بررسی آن با سرعت مطلوب خواهند بود. در این راستا، صرفاً کامپیوتری که بعنوان کامپیوتر مقصد معرفی شده است، امکان باز نمودن بسته اطلاعاتی و انجام پردازش‌های لازم بر روی آن را دارا خواهد بود. TCP/IP، از یک مدل ارتباطی چهار لایه بمنظور ارسال اطلاعات از محلی به محل دیگر استفاده می‌نماید Application ،Transport ،Internet و Network Interface، لایه‌های موجود در پروتکل TCP/IP می‌باشند. هر یک از پروتکل‌های وابسته به پشته TCP/IP، با توجه به رسالت خود، در یکی از لایه‌های فوق، قرار می‌گیرند.

لایه Application، بالاترین لایه در پشته TCP/IP است. تمامی برنامه و ابزارهای کاربردی در این لایه، با استفاده از لایه فوق، قادر به دستیابی به شبکه خواهند بود. پروتکل‌های موجود در این لایه بمنظور فرمت دهی و مبادله اطلاعات کاربران استفاده می‌گردند. HTTP و FTP دو نمونه از پروتکل‌ها ی موجود در این لایه می‌باشند.

پروتکل .(HTTP(Hypertext Transfer Protocol از پروتکل فوق، بمنظور ارسال فایل‌های صفحات وب مربوط به وب، استفاده می‌گردد. پروتکل. (FTP(File Transfer Protocol از پروتکل فوق برای ارسال و دریافت فایل، استفاده می‌گردد. لایه Transport لایه " حمل "، قابلیت ایجاد نظم و ترتیب و تضمین ارتباط بین کامپیوترها و ارسال داده به لایه Application (لایه بالای خود) و یا لایه اینترنت (لایه پایین خود) را بر عهده دارد. لایه فوق، همچنین مشخصه منحصربفردی از برنامه‌ای که داده را عرضه نموده است، مشخص می‌نماید. این لایه دارای دو پروتکل اساسی است که نحوه توزیع داده را کنترل می‌نمایند.

. TCP)Transmission Control Protocol)پروتکل فوق، مسئول تضمین صحت توزیع اطلاعات است. . UDP)User Datagram Protocol) تضمین صحت توزیع اطلاعات را برعهده دارد. لایه اینترنت لایه «اینترنت»، مسئول آدرس دهی، بسته بندی و روتینگ داده‌ها، است. لایه فوق، شامل چهار پروتکل اساسی است:

. IP)Internet Protocol) پروتکل فوق، مسئول آدرسی داده‌ها بمنظور ارسال به مقصد مورد نظر است. . ARP)Address Resoulation Protocol)پروتکل فوق، مسئول مشخص نمودن آدرس MAC)Media Access Control) آداپتور شبکه بر روی کامپیوتر مقصد است. . ICMP)Internet Control Message Protocol)پروتکل فوق، مسئول ارائه توابع عیب یابی و گزارش خطاء در صورت عدم توزیع صحیح اطلاعات است. . IGMP)Internet Group Managemant Protocol)پروتکل فوق، مسئول مدیریت Multicasting در TCP/IP را برعهده دارد. لایه Network Interface لایه " اینترفیس شبکه "، مسئول استقرار داده بر روی محیط انتقال شبکه و دریافت داده از محیط انتقال شبکه است. لایه فوق، شامل دستگاه‌های فیزیکی نظیر کابل شبکه و آداپتورهای شبکه است. کارت شبکه (آداپتور) دارای یک عدد دوازده رقمی مبنای شانزده (نظیر (B5-50-04-22-D۴–۶۶: بوده که آدرس MAC، نامیده می‌شود. لایه " اینترفیس شبکه "، شامل پروتکل‌های مبتنی بر نرم‌افزار مشابه لایه‌های قبل، نمی‌باشد. پروتکل‌های Ethernet و ATM)Asynchronous Transfer Mode)، نمونه هائی از پروتکل‌های موجود در این لایه می‌باشند. پروتکل‌های فوق، نحوه ارسال داده در شبکه را مشخص می‌نمایند.

مشخص نمودن برنامه‌ها در شبکه‌های کامپیوتری، برنامه‌ها ی متعددی در یک زمان با یکدیگر مرتبط می‌گردند. زمانیکه چندین برنامه بر روی یک کامپیوتر فعال می‌گردند، TCP/IP، می‌بایست از روشی بمنظور تمایز یک برنامه از برنامه دیگر، استفاده نماید. بدین منظور، از یک سوکت (Socket) بمنظور مشخص نمودن یک برنامه خاص، استفاده می‌گردد.

آدرس IP برقراری ارتباط در یک شبکه، مستلزم مشخص شدن آدرس کامپیوترهای مبداء و مقصد است (شرط اولیه بمنظور برقراری ارتباط بین دو نقطه، مشخص بودن آدرس نقاط درگیر در ارتباط است). آدرس هر یک از دستگاه‌های درگیر در فرایند ارتباط، توسط یک عدد منحصربفرد که IP نامیده می‌شود، مشخص می‌گردند. آدرس فوق به هریک از کامپیوترهای موجود در شبکه نسبت داده می‌شود. IP: ۱۰. ۱۰٫۱٫۱، نمونه‌ای در این زمینه است.

پورت TCP/UDP پورت مشخصه‌ای برای یک برنامه و در یک کامپیوتر خاص است. پورت با یکی از پروتکل‌های لایه حمل (TCP)و یا (UDP مرتبط و پورت TCP و یا پورت UDP، نامیده می‌شود. پورت می‌تواند عددی بین صفر تا ۶۵۵۳۵ را شامل شود. پورت‌ها برای برنامه‌های TCP/IP سمت سرویس دهنده، بعنوان پورت‌های "شناخته شده " نامیده شده و به اعداد کمتر از ۱۰۲۴ ختم و رزو می‌شوند تا هیچگونه تعارض و برخوردی با سایر برنامه‌ها بوجود نیاید. مثلاً برنامه سرویس دهنده FTP از پورت TCP بیست و یا بیست ویک استفاده می‌نماید.

سوکت (Socket) سوکت، ترکیبی از یک آدرس IP و پورت TCP ویا پورت UDP است. یک برنامه، سوکتی را با مشخص نمودن آدرس IP مربوط به کامپیوتر و نوع سرویس (TCP) برای تضمین توزیع اطلاعات و یا (UDP)و پورتی که نشان دهنده برنامه است، مشخص می‌نماید. آدرس IP موجود در سوکت، امکان آدرس دهی کامپیوتر مقصد را فراهم و پورت مربوطه، برنامه‌ای را که داده‌ها برای آن ارسال می‌گردد را مشخص می‌نماید.

آموزش ایجاد اکانت ایمیل دایرکت ادمین

 میزبانی وب   
اکانت ایمیل

کنترل پنل دایرکت ادمین امکانات گسترده‌ای را در زمینه ایمیل در اختیار کاربر می‌گذارد. ما هم طی آموزش‌های مختلف سعی بر آموزش تمامی قسمت‌های بخش ایمیل دایرکت ادمین می‌کنیم. در این آموزش ساخت اکانت ایمیل و نحوه مدیریت آن را توضیح خواهیم داد.
چگونه در دایرکت ادمین، اکانت ایمیل بسازیم؟

ابتدا با توجه به مشخصات اکانت ارسالی توسط میزبان، وارد محیط مدیریت هاست شوید.
سپس بر روی E-Mail Accounts کلیک کنید.
اکانت ایمیل در دایرکت ادمین
در صفحه جدید بر روی  Create mail account کلیک کنید.
ساخت اکانت ایمیل در دایرکت ادمین
فرمی بصورت زیر برای شما باز خواهد شد که لازم است برای ساخت یک اکانت ایمیل آنرا تکمیل نمایید
فرم ساخت ایمیل در دایرکت ادمین
- در بخش Username نام کاربری ایمیل مورد نظر خود را وارد نمایید. اگر می‌خواهید آدرس ایمیلی بصورت [e-mail] داشته باشید، می بایست عبارت admin را در این بخش وارد نمایید.
- در بخش Enter Password رمز مورد نظر خود را وارد نموده و در بخش Re-Enter Password مجدداً تکرار نمایید. (همواره بهتر است کلمه عبور شما ترکیبی از اعداد و حروف کوچک بزرگ باشد. گزینه Random یک پسورد با امنیت بالا برای شما می‌سازد و سر آخر به شما اعلام می‌کند)
- در صورتی که می‌خواهید اکانت ایمیل شما حجم مشخصی داشته باشد، این حجم را در بخش Email Quota بر حسب مگابایت وارد کنید. (با وارد نمودن عدد صفر، ایمیل مربوطه می‌تواند از کل حجم هاست شما استفاده کند)
- بر روی Create کلیک کنید تا اکانت شما ایجاد شده و اطلاعات آن همانند شکل زیر به نمایش در آید
اطلاعات ایمیل
چگونه پسورد یا حجم اکانت ایمیل را تغییر دهیم؟

- پس از ورود به بخش E-Mail Accounts مطابق تصویر فوق، اکانت ایمیل را پیدا کرده و بر روی Change کلیک کنید.
تغییر پسورد
- چنانچه مایل به تغییر ایمیل خود هستید، پسورد جدید را در قسمت Enter New Password وارد نموده و در قسمت Re-Enter Password تکرار نمایید.
- چنانچه مایل به تغییر حجم ایمیل خود هستید، حجم جدید را در قسمت Email Quota وارد نمایید.
- سرآخر بر روی Modify کلیک نموده تا تغییرات اعمال شود.
چگونه وارد محیط ایمیل شوم؟

در کنترل پنل دایرکت ادمین، این امکان وجود دارد که به دو WebMail مجزا دسترسی داشته باشید. Roundcube , Squirrelmail
پیشنهاد ما استفاده از محیط Roundcube بدلیل واسط کاربری زیباتر و استفاده ساده‌تر می‌باشد.
برای ورود به Roundcube پس از آدرس دامنه کلمه Roundcube را وارد کنید. بفرم yourdomain.com/roundcube
همواره می‌توانید از بخش E-Mail Management و کلیک بر روی Webmail: Roundcube وارد محیط فوق شوید.
وبمیل
در صفحه بازشده اطلاعات ورود به پنل ایمیل را وارد نمایید.